تب ارز دیجیتال در چند سال اخیر بسیار فراگیر شده است. افراد بی‌شماری تمایل به سرمایه‌گذاری در بازار رمزارزها پیدا کرده‌اند.
بدیهی است که همانند هر تجارت دیگری سرمایه‌گذاری در بازار کریپتوکارنسی نیز مستلزم آگاهی و دانش است.
متاسفانه افراد کمی به دنبال تخصص یافتن در این بازار می‌روند. پس برای اینکه بتوانیم در این بستر به موفقیت برسیم، باید با مفاهیم مربوط به این بازار آشنا شویم.
گسترش بازار ارز دیجیتال و تمایل به سرمایه‌گذاری در رمزارزها
احتمالا در طول روز با افراد زیادی مواجه می‌شوید که در حال بحث و گفت و گو پیرامون سود و زیان خود در بازارهای مالی مختلف هستند.
در این بین سرمایه‌گذاری در بازار رمزارزها یا همان ارز دیجیتال به دلیل جهانی بودن، تازگی، نوآوری، 24 ساعت بودن و … جذابیت بیشتری نسبت به بازارهای مشابه برای نسل جوان داشته است.
برای آشنایی بیشتر شما با این تجارت تصمیم داریم با بیانی ساده به توضیح مفاهیم پایه رمزارزها بپردازیم.
ارز دیجیتال چیست؟
اولین و شاید مهمترین پرسش در مفاهیم پایه‌ی رمزارزها چیستی‌ِ آن‌ها باشد.
به ارزهایی که از لحاظ ظاهری شباهتی به پول‌های رایج در سطح جامعه ندارند و به صورت تعدادی کد رمزگذاری شده در بستر اینترنت قابل جابجایی باشند ارز دیجیتال می‌گویند.
از ویژگی‌های آن می‌توان به این موارد اشاره کرد:
- دیجیتالی بودن و رمزنگاری شدن این ارزها باعث می‌شود تبعات و هزینه‌‌های نگهداری از پول فیزیکی را نداشته باشید.
- با توجه به اینکه شناسه شما در این معاملات یک کد می‌باشد، نگرانی از افشای هویت خود نخواهید داشت.
- حذف واسطه‌ها از فلسفه‌های پیدایش کریپتوکارنسی است و این یعنی حذف نهادهای مالی مانند بانک و معامله بدون کارمزد.
نحوه دستیابی به رمزارزها
پرسش دیگری که در مورد این شکل تازه‌ی پول مطرح می‌شود نحوه‌ی دستیابی به آنهاست.
گفتیم که ارز دیجیتال تشکیل یافته از تعدادی کد در بستر اینترنت یا به طور دقیق در ساختاری به نام بلاک‌چین می‌باشد.
توسعه‌دهندگان هر کریپتوکارنسی، آن را به صورت رشته کدهایی در ساختار بلاک‌چین قرار می‌دهند. دستیابی به این کدها مستلزم حل مسا‌ئل پیچیده ریاضی است.
در ابتدای پیدایش این فناوری که چنین اقبالی به آن‌ها نبود، دستیابی به این کدها از طریق CPU کامپیوتر هم امکان‌پذیر بود.
اما با گرایش جهانی به سرمایه‌گذاری در بازار رمزارزها و افزایش خرید ماینر دیگر ریزپردازنده‌ها توانایی پیدا کردن کدها را هم‌چون گذشته نداشتند.
در چنین شرایطی بود که برای حجم بالای پردازش و دستیابی سریع تر به کدها نیاز به دستگاهی به نام ماینر حس شد. در مقالات بعدی بیشتر با این دستگاه و کارایی آن آشنا خواهیم شد.